Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010

"αηδόνι,αηδόνι..τί'ναι θεός,τί μη θεός και τί τ'ανάμεσό τους.."

Αυτός ο συγκλονιστικός στίχος του Σεφέρη μου ήρθε στο μυαλό σαν κεντρική ιδέα μιας συζήτησης που είχα σήμερα με τον αδελφο ενος παλιού μου ασθενή.
Το πρόβλημα του ασθενούς ηταν ένα εγκεφαλικό επεισόδιο παρα το νεαρό της ηλικίας του,γύρω στα 20,συνεπεία μιας συγγενους έλλειψης βιοχημικών ουσιών του οργανισμου.Το παιδί ταλαιπωρήθηκε πολύ,η κατάσταση του για 6 μήνες ήταν κρίσιμη και είναι ακόμα 1,5 χρόνο μετά σε κέντρο αποκατάστασης και παλεύει να αυτονομηθεί, με πολύ καλές προοπτικές ευτυχώς,που όμως απαιτούν ακόμα αρκετούς μήνες προσπάθειας.
Για να επιβεβαιωθεί το ρητό"ενος κακού μύρια έπονται"που δυστυχώς το έχω δει να επαληθεύεται
συχνά σε ανθρώπους σε δύσκολη κατάσταση,ο πατέρας αρρωσταίνει απο σοβαρή ασθένεια και η μητέρα άγγελος κι ο αδελφος ήρωας έχουν να παλεύουν σε φρενήρη ρυθμό σε 2 μέτωπα.Με αντιμέτωπο το θάνατο σε πρώτη φάση και την αναπηρία σε δεύτερη.
Και βέβαια το κερασάκι στην τούρτα είναι η απόλυση του αδελφού,παρότι εθεωρείτο ικανός και άξιος στη δουλεια του λόγω περικοπών της εταιρίας.
Οταν με ρώταγε με πικρό χαμόγελο αν πιστεύω οτι θα μπορούσαν να του έχουν κάνει μάγια γιατι αυτος τα περιγελούσε ολα αυτα ,αλλα τώρα έχει αρχίσει να αμφιβάλλει ,θυμήθηκα κι άλλους που αιστάνθηκαν αυτό τον αδιόρατο φόβο στις επαναλαμβανόμενες ΄κακές στιγμές,ακόμα και τον εαυτό μου τον ίδιο.
Κακές δυνάμεις και κακοπροαίρετοι άνθρωποι υπάρχουν.Ομως ,τα πάντα τα υπερνικάει η δική μας καλή πρόθεση και διάθεση.Αυτό πια το πιστεύω απόλυτα.
Του είπα οτι δεν είναι άτυχος αλλα είναι ευλογημένος γιατι ο αδελφος του πηγαίνει απίστευτα καλά και περα απο καθε δυσοίωνη αρχική πρόβλεψη και φόβο,ο πατέρας του ξεπέρασε την κακή φάση της αρρώστιας και είναι σταθεροποιημένος κι αυτος έχει την ευκαιρία να βρει μια καλύτερη δουλειά με περισσότερα λεφτά αφου του αξίζει(δεν είναι υπερβολή.)
Και βέβαια ,μου ήρθε η αποστομωτική απάντηση:''μα θα μπορούσε ο αδελφος μου να μην είχε πάθει αυτό,θα μπορούσε να είχε γίνει πρωθυπουργός!!,κι ο πατέρας μου επίσης''.
Είναι αλήθεια πως ανέκαθεν θεωρούσα μεγάλη βλακεία να πεις σε καποιον που έχει καποιο σοβαρό πρόβλημα κοίτα τόσους που είναι χειρότερα απο σενα,ακριβως γιατι θα σκεφτει και τους τόσους που είναι καλύτερα.
Δεν είναι θέμα αγνωμοσύνης,ακριβώς,ούτε ματαιοδοξίας.Απλώς όλοι,δικαίως σαν παιδια του Θεου,θέλουμε το καλύτερο για τον εαυτό μας, και για ολο τον κόσμο πολλοί πιστεύω.
Μας έχουν μιλήσει για τον Θεό που θα μας τιμωρήσει αν δε ζήσαμε σύμφωνα με το ήθος που μας έπρεπε και μας άξιζε.Μετανιώνω για οτι λάθος κάνω και θα προσπαθώ να μην το επαναλάβω .
Όμως,δεν απελπίζομαι για ότι λάθος κάνω γιατί πιστεύω βαθια οτι πρώτα απ'όλα ο Θεός είναι ο Θεος της αγάπης κι όσο η ζωή μας διέπεται απ'αυτήν ότι και να συμβεί πάντα θα νιώθουμε καλά.
Ο φίλος που συζητήσαμε το πρωί είναι ένας θετικός και δυνατός άνθρωπος,ο αδελφός του βελτιώνεται θεαματικά συνέχεια και ο πατέρας του διατηρείται σε μια σταθερη ικανοποιητική κατάσταση.Αν είναι σε κάτι πάμπλουτη αυτή η οικογένεια είναι στην αγάπη που έχουν μεταξύτους και οι 4 με πρώτη την υπέροχη μητέρα.
Αυτή η αγάπη που βασιλεύει μέσα τους θα γεννήσει γαλήνη, καλή τύχη και θετική έκβαση των καταστάσεων στη ζωή τους. ΄
2 χρόνια αργότερα ο αδελφός είχε βρει όντως καλύτερη δουλειά, ο πατέρας βρισκόταν σπίτι και ο νέος κυκ λοφορούσε μόνος του έξω και συνέχιζε να βελτιώνεται.
 

2 σχόλια:

Τζεφέρης Πέτρος είπε...

Τ' είναι Θεός; τι μη Θεός; και τι τ' ανάμεσό τους;
Ξέρετε κανένα θνητό που να πει πως το 'χει ψάξει πολύ και βρήκε άκρη;
Ο ίδιος ο Σεφέρης ξαναθέτει το ερώτημα και το απαντά ποιητική αδεία στο Βασιλιά της Ασίνης
«Ο ποιητής / ένα κενό»...
Ο πιο σύγχρονος κυνικός θα σου έλεγε «Υπάρχει δεν υπάρχει, σκάσε και κολύμπα».
Μήπως καθημερινά δεν έχουμε περιπτώσεις που μας κανουν να δυσπιστούμε? στα νοσοκομεία αλλά και αλλου?
Ομως ολα εχουν να κανουν με μας, με το τι κουβανούμε μέσα μας για να θυμηθούμε αλλον μεγάλο της ελληνικής ποίησης.
Κάποιος χανει την υγεια του και λεει γιατί εγω? Κάποιος χάνει τη δουλειά του και λεει γιατί εγώ? Καποιος θα πρέπει να παρει σύνταξη στα 67 ενω αλλοι την πήραν στα 40 και ...κάθονται.
Καποιος ψάχνει το φως και ανοιγει τα παράθυρα, κάποιος προτιμά κάμαρες σκοτεινές, ποιός ξέρει ίσως το φως θαναι μια νεα τυραννία.. Καποιος λεει αμαν να διώξουμε τους βαρβάρους από τη ζωή μας και κάποιος τους περιμένει διακαώς, ήσαν μια κάποια λύσις..

Αηδόνι αηδόνι αηδόνι, τείναι ο άνθρωπος και ποιος ο προορισμός του;

Ευτυχία Μεντζελοπούλου είπε...

Ανθρωπος νομίζω είναι ο πυροσβέστης που κάηκε στο φλαιγόμενο κτίριο για να σώσει το παιδάκι.
Άνθρωπος επίσης είναι ο κάθε επιστήμονας που με την ανακάλυψη του έκανε τη ζωή πιο ασφαλή και πιο εύκολη
Άνθρωπος ακόμα είναι ο εραστής κι εργάτης της τέχνης που έκανε με τα έργα του τη ζωή πιο όμορφη.
Άνθρωπος θαρρώ είναι η ψυχή και το μυαλό.Το σώμα είναι ο ναός του που πρέπει να το τιμάει και να το φροντίζει.
Ο άνθρωπος είναι απο τη φύση του δύσπιστος κι ερευνητής.
Ο προοριαμός του είναι να ανέβει να μοιάσει στο Θεό.(κατ'εικόνα και καθ'ομοίωση).
Ξέρεις οτι το κενό δεν είναι άδειο,αλλά μεστό σε ενέργεια που ειναι πολλαπλάσια σε ισχύ απο την υλική μάζα.
Είχε δίκιο ο Σεφέρεης.Τί είναι Θεός?"Ο ποιητής/ένα κενό"