Η χαρά του επαγγέλματος!

Οι συγγενείς ενος ασθενους με πλησίασαν απελπισμενοι..Πέρασε τόσα ο άνθρωπός τους,ανακοπή κώμα,μονάδα εντατικής θεραπείας και τώρα 2 μήνες μετα τον περισσότερο καιρο κοιμάται ,συχνά δεν τον καταλαβαίνεις οταν μιλάει,εχει κατακλίσεις και ποναει.. δεν θα συνεργαστει για να γίνει η οποιαδήποτε βελτίωση..
Η ηλικια είναι πανω απο 75,σίγουρα όχι υποβοηθητικός παράγοντας αλλά είχε ενα δυνατό αξιόλογο μυαλο.
Μπαινουμε με τους 2 φυσικοθεραπευτες κι ο άνθρωπος όντως κοιμόταν(η ώρα ήταν 11).
Με την γλυκια και ενθαρρυντική κουβέντα,έλεγχο της ικανότητας φώνησης,τις προοδευτικες διατασεις και υποβοηθούμενες κινήσεις κι ενα λεπτο ειδικο μαξιλαρι για την υποβοήθηση επούλωσης κατακλισης κοκκυγος κατεληξε καθιστος να συζητάει θέματα γύρω απο το επάγγελμά του με τετοια ορθότητα κρίσης και σαφήνεια που οποιος τον εβλεπε θα θεωρουσε οτι ειχε μπει στο νοσοκομειο για check up!
Σίγουρα χρειάζεται δουλειά ακόμα για να ξαναγίνει εντελώς αυτόνομος ,όμως χάρη στην βοήθεια του Θεού,στη δύναμη του οργανισμού του και την επιθυμια του να ζήσει,στην αγάπη της οικογένειας του,στην εξαιρετική δουλειά των θεραπόντων νευρολόγων και την εφαρμογή ενος σωστού προγράματος αποκατάστασης με την συμμετοχή ικανών θεραπευτών οι προοπτικές είναι ευοίωνες!