Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΥΓΕΙΑΣ

Η αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης συντελείται με αναδιοργάνωση σε όλους τους τομείς που αφορούν την λειτουργία της χώρας,της κοινωνίας,του ατόμου.
Σαφώς, όλα τα ζητήματα, που αφορούν την εσωτερική και την εξωτερική πολιτική του κράτους, έχουν την ιδιαίτερή τους σημασία και χρήζουν προσοχής ,διεξοδικής μελέτης και αποτελεσματικής αντιμετώπισης με πυξίδα πάντα τη βέλτιστη δυνατή ποιότητα ζωής σήμερα με παρακαταθήκη ένα γόνιμο μέλλον για τις επόμενες γενιές.
Πέρα από το γεγονός,όμως,ότι όλα τα θέματα διαβίωσης είναι σημαντικά,αναφίρρητα η υγεία αποτελεί το υπέρτατο αγαθό αφού χωρις αυτήν ότι κι αν έχει ένα άτομο του είναι άχρηστο.
Κι ένα κράτος,λοιπόν,με την καλύτερη οικονομική και εξωτερική πολιτική και ανεπαρκές σύστημα υγείας,είναι απλώς ένα εύρωστο οικονομικά κράτος με άρρωστους πολίτες,με πολίτες που υποφέρουν.
Το ζητούμενο,λοιπόν,ώς μέσο αντιμετώπισης της οικονομικής,κοινωνικής και ψυχολογικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα μας είναι κατ'αρχιν ένα καλό σύστημα υγείας,δηλαδή η δυνατότητα σωστής αντιμετώπισης των ζητημάτων υγείας όλων των πολιτών .
Δεν είναι κάτι εύκολο,ούτε και ανέφικτο.
Το υπουργείο υγείας έχει ξεκινήσει αυτήν την αναδιάρθρωση με πολλά καλά στοιχεία,παραγνωρίζοντας,δυστυχώς, μια βασική παράμετρο.
Διαβάζοντας ενα άρθρο για τις προτάσεις αμερικανών γιατρών για αναδιάρθρωση του συστήματος υγείας στις ΗΠΑ με ευχαρίστηση διαπίστωσα ότι αφορούν και 1-2 θέματα που εδω στην Ελλάδα ήδη αρχίσαμε να τα βάζουμε μπρος όπως οι κωδικοί ICD-10 για την καταχώρηση τών νόσων στα εισητήρια και τα εξιτήρια των νοσοκομείων ,ωστε να είναι συγκεντρωμένοι για διάφορες μελέτες,όπως για την καλύτερη αντιμετώπισή τους ή η ύπαρξη αριθμού υγείας κάθε πολίτη με τον οποίο θα καταγράφεται για οποιοδήποτε ζήτημα υγείας ζητήσει βοήθεια.
Είχε και διάφορες άλλες προτάσεις,όπως την καταμέτρηση επανεισαγωγών τον πρώτο μήνα από την έξοδό των ασθενών από κάθε κλινική και τον προγραμματισμένο έλεγχο των φαρμάκων που λαμβάνουν κυρίως ηλικιωμένοι,ώστε να αποφευχθούν ασθένειες και εισαγωγές απο τοξικές επιδράσεις λόγω παρατεταμένης χορήγησης ή αλληλεπιδράσεων των φαρμάκων.
Αυτό που,όμως,τράβηξε την προσοχή μου ,ούσα φυσίατρος-γιατρός που ασχολείται με την αποκατάσταση καιενδιαφέρεται για την ποιότητα ζωής των ασθενών μετά την έξοδό τους απο το νοσοκομείο και την επιστροφή τους στο σπίτι και την κοινωνία ήταν μια πρόταση ελέγχου της αποτελεσματικότητας της νοσηλειας κάθε ασθενούς.Και αυτή αφορούσε κατ'αρχιν την επιβίωση ή όχι του αρρώστου ,ανάλογα και με τη βαρύτητα της νόσου, αλλα οπωσδήποτε και την λειτουργικότητά του κατά την έξοδο με ερωτήσεις όπως: πόσο γρήγορα και σε ποιό βαθμό επανήλθε η γνωσιακή του λειτουργικότητα,πόσο εύκολα και ικανοποιητικά περπατάει,πότε επέστρεψε στην εργασία του,πόσο ικανοποιημένος νιώθει με τον εαυτο του ένα μήνα ή ενα χρόνο μετά.
Όλα αυτα μου θύμισαν τα τεστ που ρωτάμε και κάνουμε εμείς οι φυσίατροι στους ασθενεις μας για να παρακολουθούμε την πρόοδο της αποκατάστασης και σε τί κατάσταση παίρνουν εξιτήριο απο το κέντρο αποκατάστασης ή τη φυσιατρική κλινική.
Ασφαλώς δεν λέω να γίνονται εδω στην Ελλάδα για να συγκρίνονται τα νοσοκομεία μεταξύ τους,αφου δεν μας περισσεύουν κρεββάτια για να κλείνουν τα νοσοκομεία ,αντιθέτως μας λείπου,ούτε μπορεί να υπάρξει απόλυτο αντικειμενικο μέτρο σύγκρισης για να συγκρίνονται διαφορετικά νοσοκομεία μεταξύ τους.
Η προσπάθεια όμως του εκάστοτε θεράποντος γιατρού,των υπολοίπων ειδικοτήτων γιατρών που συνεργάζονται για την καλύτερη αντιμετώπιση του ασθενούς και όλων των παραιατρικών επαγγελμάτων που συμμετέχουν να ανακτήσει ο άνθρωπος την καλύτερη δυνατή ποιότητα ζωής όταν γυρίσει σπίτι ,σίγουρα θα αναβαθμίσει κατά πολύ το επίπεδο των νοσοκομείων μας.
Για να γίνει αυτό,θα πρέπει κι εδώ όπως στη Γαλλία όπου έκανα μέρος της ειδικότητας,να θεσπιστεί μια φυσιατρική κλινική ή ένα κέντρο αποκατάστασης σε κάθε νοσοκομείο όπου ο φυσίατρος μαζί με την ομάδα αποκατάστασης και πάντα σε συνεργασία και με γιατρούς άλλων ειδικοτήτων ,όταν είναι απαραίτητο,θα μεριμνεί για όλα τα προβλήματα υγείας που αποσχολούν τον ασθενή.Και οι αθενείς που χρειαζονται κι ενα μήνα ή σε πιο σοβαρες περιπτώσεις 2-12 μήνες αποκατάστασης να γυρνούν σπίτι ,όταν είναι εφικτό,αναστημένοι στην κυριολεξία.
Θα τελειώσω επισημαίνοντας οτι θεωρώ πως ένα καλό σύστημα υγείας προυποθέτει γιατρούς ενημερωμένους και με διάθεση αν όχι ανάγκη, προσφοράς στον άνθρωπο.
Αυτό απαιτεί,πέρα απο τα χρόνια σπουδών και αναγνώριση της προσπάθειας του ιατρικού σώματος να είναι παρόν στις ανάγκες των ασθενών και να κάνει το καλύτερο δυνατό.Η αναγνώριση και όχι η αφαίρεση δικαιωμάτων θα βελτιώσει την απόδοση των γιατρών.
Γιατί μας αξίζει,και στη δικιά μας τη γενιά ελλήνων,να τιμήσουμε τους προγόνους μας.
Να αποδείξουμε οτι μπορούμε να είμαστε συνεπείς,εργατικοί,παραγωγικοί και να χαιρόμαστε τη ζωή .Να αγαπάμε και να συνεχίσουμε να ζούμε.

Δεν υπάρχουν σχόλια: