Τετάρτη 17 Ιουλίου 2013

ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟ ΘΑΥΜΑΣΜΟΥ ΑΛΛΑ Η ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑΣ!

Άκουσα την παραπάνω φράση από τα χείλη ενός αμερικανού δασκάλου ορθοφωνίας .Μου φάνηκε αυτονόητη μεν, αλλά και τόσο εμπνευσμένη αλήθεια.
Πολλά θεωρούμε δεδομένα,στους γρήγορους ρυθμούς που ζούμε,κι έχουμε ξεχάσει να δίνουμε σημασία στην ουσία της σκέψης και της δράσης μας.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση, βέβαια , ο καθηγητής αναφερόταν στην εκπαίδευση για τη βελτίωση της ομιλίας και πόσο σημαντική είναι η ικανότητα σωστής εκφοράς του λόγου,σε ένταση,τονικότητα,ταχύτητα και μελωδικότητα για την καλή επικοινωνία και την επιτυχημένη παρουσίαση ιδεών  και απόψεων.
 Το γεγονός,όμως είναι οτι για οτιδήποτε θέλουμε να πραγματώσουμε χρειάζεται .καταρχίν,να έχουμε ένα στόχο,ένα όραμα.
Και αυτό που χαρακτηρίζει ένα όραμα per se είναι η υπέρβαση.
Συχνά,κάνουμε το λάθος να πιστεύουμε οτι η" υπέρβαση" είναι συνώνυμο με το "ανέφικτο".
Η αλήθεια της ζωής όμως,είναι οτι  υπέρβαση που ξεκινάει από αστείρευτη αγάπη και επιθυμία για κάτι και συνοδεύεται άρα από τη διάθεση για προσπάθεια ,υπομονή και επιμονή ,και δεν αντιτίθεται αλλά συμβάλλει στο γενικό καλό,επιτυγχάνεται.
Για την επίτευξη του στόχου, βέβαια,εντελώς απαραίτητη είναι και η δράση.
Δράση που πρέπει να γίνεται βάση σχεδίου και μακροπρόθεσμου προγράμματος και όχι με ευκαιριακές αναλαμπές.
Δεδομένου ότι πάντα ότι κάνουμε σχετίζεται και με άλλους ανθρώπους, σε μικρότερη ή μεγαλύτερη κλίμακα ,και συχνά υπάρχουν εξαρτήσεις και υποχρεώσεις σύμφωνα με τις οποίες πρέπει να ΄διαμορφώνεται το σχέδιο μας,καλό είναι από τη μιά να γνωρίζουμε ακριβώς τα πλεονεκτήματα και τα ατού μας όπως και τις αδυναμίες μας κι από την άλλη πάντα στις διαπραγματεύσεις μας να κάνουμε προτάσεις που θα ωφελήσουν και τις δύο πλευρές.
Να άκούμε τις προτάσεις των άλλων πλευρών γιατί μπορεί να είναι συμφέρουσες και για μας,αλλά να έχουμε έτοιμες να αντιτάξουμε προτάσεις με το ίδιο αποτέλεσμα αλλά καλύτερα προσαρμοσμένες στα δικά μας δεδομένα.
Έχουμε επιδοθει ως χώρα,παρά τη θέλησή μας, σε ένα μπαράζ απoλύσεων στον ιδιωτικό και τώρα στο δημόσιο τομέα .
Αντιτάσσουμε την ανάπτυξη και έχουν γίνει κάποια βήματα όμως ,στην ουσία,ή κοινωνία αποσυντίθεται.
Γιατί τίποτα δεν αντιμετωπίζεται συνολικά και κάθε ομάδα εργαζομένων παλεύει για τα κεκτημένα της αδιαφορώντας αν κάποιοι άλλοι τελικά θα πληρώσουν αυτά που πρέπει όλοι, 11.000.000 άνθρωποι ανάλογα με τα εισοδήματά μας και τις υποχρεώσεις, μας να μοιραστούμε.
Μπορεί να γίνει μια αναδιάταξη των εργαζομένων και να συμπληρωθούν οι ελλείψεις.
Για παράδειγμα,η νούμερο ένα πλουτοπαραγωγική πηγη μας είναι ο τουρισμός και διαβάζω για ελλείψεις.
Αναρωτιέμαι ,αν υπάρχουν εργαζόμενοι σε δημόσιες υπηρεσίες που πλεονάζουν που θα μπορούσαν να αναλάβουν πόστα τουρισμού με τις γνώσεις τους ή και με παράλληλη εκπαίδευση από καθηγητές ξένων γλωσσών ή οτι άλλο χρειάζεται.
Η γεωργία θα μπορούσε να είναι άλλη πηγή εσόδων αν καλλιεργούσαμε προιόντα που υποστηρίζει το έδαφος της Ελλάδας τα οποία θα μπορούσαμε να προωθήσουμε σε μεγάλες και ευφορες αγορές με διαφορετικές περιβαλλοντικές συνθήκες όπως της Κίνας ,Ιαπωνίας.
Δεν ξέρω αν θα μπορούσε να γίνει μια σύμπραξη του ιδιωτικού και του δημοσίου σε πολλούς τομείς,εξασφαλίζοντας καλές συνθήκες εργασίας και απολαβές για τους εργαζόμενους ,αφού ως γνωστόν όσο πιο ευχαριστημένοι οι εργαζόμενοι τόσο καλύτερο το παραγόμενο προιον ή οι παρεχόμενες υπηρεσίες και κατ'αναλογια το κέρδος της επιχείρησης.
Δεν ξέρω,τελικά,τί ακριβώς ισχύει για τον ορυκτό μας πλούτο.Το δεδομένο είναι οτι δεν μπορούμε να τον εξορύξουμε μόνοι μας,αλλά όποιος μας βοηθήσει πρέπει να κερδίσει ένα σημαντικό ποσό  για κάποια χρόνια αλλά με καλή διαπραγμάτευση,αφού πρακτικά μας ανήκει.
Αν κάτι πρέπει όλοι να κάνουμε, σίγουρα είναι να βγούμε  από το συναίσθημα της απελπισίας και της εξάρτησης.
Όραμα έχουμε όλοι για την Ελλάδα.Ας αρχίσουμε να βλέπουμε την υλοποίησή του.



 

Δεν υπάρχουν σχόλια: