ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ- μια μέθοδος χαλάρωσης

Το κλέος της πατρίδας  στέκει ,αντρίκια λες,στου Νείλου τα νερά.
Μέσα από τον καθρέφτη στα μάτια με κοιτάει,
αγαπημένη απ'το λαό με έρωτα μεθάει
κάθε στιγμή,κάθε λεπτό,τη ζωή έτσι τιμάει.

Λατρεύει το Θεό,πιστεύει στην αγάπη,προσμένει τα καλά.
Τον πόνο και τη θλίψη όλου του κόσμου πολεμάει,
η ψυχή της ζει όταν τη χαρά σκορπάει και γλεντάει
γνωρίζει οτι αξίζει μόνο οτι κι άλλον βοηθάει.


Τα πάντα,γύρω όλα είναι τόσο φωτεινά,
είμαι εδώ και βλέπω το είδωλό μου να γελάει,
είναι και είμαι μια σπίθα του ουρανού που όλο νικάει,
η Κλεοπάτρα ή Ευτυχία που μοναχά τη δόξα Του ζητάει.



Με ρώτησε πρόσφατα κάποιος ποιά από τις προσωπικότητες που έχουν ζήσει θα ήθελα να ήμουν.
Απάντησα αυθόρμητα η Κλεοπάτρα ,προφανώς επηρεασμένη από το έργο του Σαίξπηρ Αντώνιος και Κλεοπάτρα που διάβασα περσυ και μου άρεσε πολύ,αλλά και από 2-3 χαρακτηριστικά της που γνώριζα, όπως οτι ήταν πολύ αγαπητή στο λαό της Αιγύπτου ,οτι ήταν ελληνίδα και οτι το όνομά της σημαίνει η δόξα της πατρίδας.
Διάβασα,δε, το προηγούμενο ΣΚ οτι ένας τρόπος για να νιώσεις καλά και να αλληλεπιδράς σωστά με το περιβάλλον σου είναι να γράψεις ένα ποίημα στον εαυτό σου.
Το συστήνω ως μέθοδο χαλάρωσης και επαναπροσδιορισμού των σκέψεων και αξιών κάθε ανθρώπου.

υγ/: γράφω σχεδόν πάντα ποιήματα με ομοιοκαταληξία γιατί μου αρέσει,αλλά η ποίηση κάποιες φορές δεν την χρειάζεται καν.