Το Σύνδρομο Ορθοστατικής Ταχυκαρδίας ανήκει σε μια ομάδα διαταραχών που έχουν την ορθοστατική δυσανεξία,δηλαδή την επιστροφή μικρού όγκου αίματος στην καρδιά κατά την έγερση του ατόμου από την ύπτια θέση στην όρθια στάση , ως πρωτογενές σύμπτωμα.
|Εκδηλώσεις της ορθοστατικής δυσανεξίας μπορεί να είναι η ζάλη και το αίσθημα λιποθυμίας,πονοκέφαλοι,αυξημένη ή μειωμένη αρτηριακή πίεση,ναυτία,αίσθημα παλμών,κόπωση,τρόμος,αδυναμία συγκέντρωσης προσοχής,δυσανεξία άσκησης,κρύα ή επώδυνα άκρα,κόκκινωπά-μωβ στην όρθια θέση,δυσκολία αναπνοής .Μπορεί να βρεθεί αυξημένη νορεπινεφρίνη πλάσματος
Το σύγχρονο διαγνωστικό κριτήριο για το σύνδρομο είναι αύξηση του καρδιακού ρυθμού κατά 30 χτυπους ανά λεπτό 30bpm ή περισσότερο και αύξηση της καρδιακής συχνότητας,μεγαλύτερης των 120 παλμών ανά λεπτό μέσα στα πρώτα 10 λεπτά της έγερσης από ύπτια θέση σε όρθια στάση (tilt table test) σε απουσία ορθοστατικής υπότασηςΣτα παιδιά και τους εφήβους η αύξηση μπορεί να είναι 40bpm και περισσότερο .
Το σύνδρομο εμφανίζεται συχνότερα σε γυναίκες ηλικίας 15-50 ετών και μπορεί να σχετίζεται με την έμμηνο ρύση ή να εμφανίζεται μετά την εγκυμοσύνη,μετά από μείζον χειρουργείο,τραύμα ή ιογενή ασθένεια.
Η δυσανεξία άσκησης ,αν παρουσιαστεί ,θα καταστήσει το άτομο ανίκανο να παρακολουθήσει πρόγραμμα γυμναστικής ή φυσικοθεραπείας κι αυτός θα ήταν ο λόγος που ο ασθενής ενδεχομένως να αποτανθεί στο φυσίατρο .
Η αιτιολογία του συνδρόμου έχει αποδοθεί σε διάφορους μηχανισμούς:1)σε περιφερική απονεύρωση μετά από κάκωση Νωτιαίου Μυελού-ΝΕΥΡΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ορθοστατική ταχυκαρδία
2)σε παροξυσμική ή επιμένουσα υπερδραστηριότητα του συμπαθητικού νευρικού συστήματος ΥΠΕΡΑΔΡΕΝΕΡΓΙΚΗ ορθοστατική ταχυκαρδία
3)ΑΠΟΡΡΥΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ όπου προεξάρχει η κόπωση
Το σύνδρομο διαιρείται κατ'αρχιν σε Ιδιοπαθές και Δευτεροπαθές που συνοδεύει διάφορες νόσους όπως Αυτοάνοσες ,παρανεοπλασματικά σύνδρομα,γενετικές διαταραχές,τοξικώσεις,ανεπάρκειες βιταμινών,Σακχαρώδης Διαβήτης
Η διαταραχή της ποιότητας ζωής του ασθενούς μπορεί να είναι από μικρή ως σημαντική και γι'αυτό είναι σημαντική η αντιμετώπιση κατ'αρχιν της πρωτογενούς αιτίας αν υπάρχει,η λήψη φαρμάκων και τροποποιήσεις του τρόπου ζωής όπως αύξηση των προσλαμβανώμενων υγρών και του αλατιού με τις οδηγίες του εκάστοτε γιατρού,κάλτσες αυξανώμενης συμπίεσης,ανύψωση της κεφαλής κατα τον ύπνο και κατάλληλες ασκήσεις.
Στην πορείατου συνδρόμου αναφέρονται υφέσεις και εξάρσεις αλλά μελέτες κατέδειξαν οτι με την σωστή αγωγή και τις κατάλληλες οδηγίες το 80%των ασθενών΄βελτιώνονται σημαντικά στην λειτουργικότητά τους.
|Εκδηλώσεις της ορθοστατικής δυσανεξίας μπορεί να είναι η ζάλη και το αίσθημα λιποθυμίας,πονοκέφαλοι,αυξημένη ή μειωμένη αρτηριακή πίεση,ναυτία,αίσθημα παλμών,κόπωση,τρόμος,αδυναμία συγκέντρωσης προσοχής,δυσανεξία άσκησης,κρύα ή επώδυνα άκρα,κόκκινωπά-μωβ στην όρθια θέση,δυσκολία αναπνοής .Μπορεί να βρεθεί αυξημένη νορεπινεφρίνη πλάσματος
Το σύγχρονο διαγνωστικό κριτήριο για το σύνδρομο είναι αύξηση του καρδιακού ρυθμού κατά 30 χτυπους ανά λεπτό 30bpm ή περισσότερο και αύξηση της καρδιακής συχνότητας,μεγαλύτερης των 120 παλμών ανά λεπτό μέσα στα πρώτα 10 λεπτά της έγερσης από ύπτια θέση σε όρθια στάση (tilt table test) σε απουσία ορθοστατικής υπότασηςΣτα παιδιά και τους εφήβους η αύξηση μπορεί να είναι 40bpm και περισσότερο .
Το σύνδρομο εμφανίζεται συχνότερα σε γυναίκες ηλικίας 15-50 ετών και μπορεί να σχετίζεται με την έμμηνο ρύση ή να εμφανίζεται μετά την εγκυμοσύνη,μετά από μείζον χειρουργείο,τραύμα ή ιογενή ασθένεια.
Η δυσανεξία άσκησης ,αν παρουσιαστεί ,θα καταστήσει το άτομο ανίκανο να παρακολουθήσει πρόγραμμα γυμναστικής ή φυσικοθεραπείας κι αυτός θα ήταν ο λόγος που ο ασθενής ενδεχομένως να αποτανθεί στο φυσίατρο .
Η αιτιολογία του συνδρόμου έχει αποδοθεί σε διάφορους μηχανισμούς:1)σε περιφερική απονεύρωση μετά από κάκωση Νωτιαίου Μυελού-ΝΕΥΡΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ορθοστατική ταχυκαρδία
2)σε παροξυσμική ή επιμένουσα υπερδραστηριότητα του συμπαθητικού νευρικού συστήματος ΥΠΕΡΑΔΡΕΝΕΡΓΙΚΗ ορθοστατική ταχυκαρδία
3)ΑΠΟΡΡΥΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ όπου προεξάρχει η κόπωση
Το σύνδρομο διαιρείται κατ'αρχιν σε Ιδιοπαθές και Δευτεροπαθές που συνοδεύει διάφορες νόσους όπως Αυτοάνοσες ,παρανεοπλασματικά σύνδρομα,γενετικές διαταραχές,τοξικώσεις,ανεπάρκειες βιταμινών,Σακχαρώδης Διαβήτης
Η διαταραχή της ποιότητας ζωής του ασθενούς μπορεί να είναι από μικρή ως σημαντική και γι'αυτό είναι σημαντική η αντιμετώπιση κατ'αρχιν της πρωτογενούς αιτίας αν υπάρχει,η λήψη φαρμάκων και τροποποιήσεις του τρόπου ζωής όπως αύξηση των προσλαμβανώμενων υγρών και του αλατιού με τις οδηγίες του εκάστοτε γιατρού,κάλτσες αυξανώμενης συμπίεσης,ανύψωση της κεφαλής κατα τον ύπνο και κατάλληλες ασκήσεις.
Στην πορείατου συνδρόμου αναφέρονται υφέσεις και εξάρσεις αλλά μελέτες κατέδειξαν οτι με την σωστή αγωγή και τις κατάλληλες οδηγίες το 80%των ασθενών΄βελτιώνονται σημαντικά στην λειτουργικότητά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου