ΜΙΑ ΦΛΟΓΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΩΤΙΣΕΙ ΤΗ ΖΩΗ

  Διάβασα  αυτά τα τα λόγια της Αγίας Σοφίας της κλεισούρας :''όσο μπορείτε πρώτα πίστη και ελπίδα να έχετε και μετά λογική και νόηση" κι ένιωσα μια περίεργη ανακούφιση

Η αλήθεια  είναι ότι προσπαθούμε να διαχειριστούμε όλες τις καταστάσεις  καταρχίν μέσα από την κοινή λογική και τη σκέψη μας.Αυτό μας φαίνεται αυαταπόδεκτο και πασιφανές.Και σε αρκετά ζητήματα η λύση που βρίσκουμε μας ευχαριστεί.Υπάρχουν όμως σημαντικά ζητήματα   που μας προβληματίζουν   ή μας δυσσαρεστούν και φαίνονται δυσεπίλυτα.

Ασφαλώς είναι δύσκολο στον σύγχρονο άνθρωπο με τις τόσες γνώσεις ,εμπειρίες και επιτεύγματα  και ο οποίος πληροφορείται  πλέον και για τις καταιγιστικές εξελίξεις όλων των επιστημών να συλλάβει οτι όλα αυτά ,όπως και το εξαιρετικό μυαλό του,το ικανό για απίθανες ανακαλύψεις είναι ένα ψίχουλο μπροστά στην άπειρη Σοφία του Θεού Πατέρα μας ο οποίος επιθυμεί το καλύτερο για τα παιδιά Του.

Ως γιατρός ,προφανώς βασίζομαι σε όσα έμαθα και συνεχίζω να μαθαίνω με τη συνεχιζόμενη ιατρική εκπαίδευση και από την εργασία μου στην Ελλάδα και στη Γαλλία.

Όσον αφορά την πρόγνωση κάθε παθολογίας υπάρχουν συγκεκριμένες κλινικές ,εργαστηριακές ,ακτινοσκοπικές ενδείξεις/αποδείξεις.

Όταν είχα πρωτοξεκινήσει ως ειδική Φυσίατρος,θυμάμαι οτι είχα τον ενθουσιασμό της νεότητας και την ζωντανή πίστη κι ελπίδα εξ'αιτίας ενός θαύματος που βίωσα όταν τελείωνα την Ιατρική Σχολή στα πλαίσια ενός τροχαίου δυστυχήματος .Έτσι σε περιστατικά με κακές σύμφωνα με τα τότε δεδομένα προγνώσεις ,ήμουν θετική ,θεωρούσα απαραίτητο να γίνονται όλες οι θεραπείες καινα δίνεται η φαρμακευτική αγωγή  όπως αν αναμέναμε καλή εξέλιξη απο την κατάσταση του ασθενούς .

Είχα δει πολλά θαύματα να γίνονται τότε.Ενα περιστατικό που μου είχε κάνειιδιαίτερη εντύπωση ήταν ένας νεαρός 18 χρονών με υψηλή παραπληγία(από κάκωση Νωτιαιου Μυελού  ψηλά στη Θωρακική μοίρα στη Σπονυλική στήλη )είχε νοσηλευτεί αρχικα στην Αμερική όπου τον θεώρησαν ασθενή αμαξιδίου κατευθείαν και ασχολούνταν μόνο  με το να δυναμώσουν τα χέρια του αγνοώντας το υπόλοιπο σώμα  κι ο πατέρας του τον πήρε και τον έφερε στο Κέντρο Αποκατάστασης που ήμουν τότε επιστημονική υπεύθυνη κι εμείς τον καταφέραμε μετά από πολλούς μήνες βέβαια α)να περπατάει χρησιμοποιώντας 2 βακτηρίεςκαι β)να βελτιωθεί και η ικανότητα ούρησης του ,άλλο ένα σημαντικό πρόβλημα για τους ασθενείς με κάκωση ΝωτιαίουΜυελού . 

Απέχω μακράν του να θεωρούμαι καλή Χριστιανή  αλλά στα τόσα που διαβάζω υπάρχουν και εκκλησιαστικά κείμενα.

Πιστεύω οτι για όλα τα θέματα της ζωής μας χρειάζεται η δική μας προσπάθεια μαζί με την ελπίδα και την εμπιστοσύνη στην Αγάπη του Θεού που θυσιάστηκε για μας .Και το αποτέλεσμα θα είναι πάντα το καλύτερο για μας ακόμα κι αν δεν μπορούμε να το καταλάβουμε πώς.

Αυτο μου έμαθε η ζωή.Πώς ο Χριστιανισμός δε βασίζεται σε θεωρίες αλλά σε έμπρακτες αποδείξεις ήδη από την επίγεια ζωή του Κυρίου και Θεου μας Ιησού  Χριστού.