Είναι γνωστό οτι το άλγος προκαλεί ανταλγικές στάσεις και πρότυπα βάδισης.Οι γνωστές θεωρίες που επεξηγούν αυτόν τον αυτοπροστατευτικό μηχανισμό του οργανισμού είναι: 1.Η θεωρία του κακού κύκλου(vicious cycle theory) η οποία προτείνει μια τυπική αύξηση της δραστηριότητας των μυών(σύσπαση) στην αλγογόνο περιοχή η οποία επιφέρει ισχαιμία ,συνεπεία της συμπίεσης των αγγείων,και συσσώρευση αλγογόνων μεταβολίτων.και 2)η θεωρία προσαρμογής στον πόνο όπου προτείνεται η μείωση της δραστηριότητας των μυών που προκαλούν πόνο κατά την κίνηση και η αύξηση της δραστηριότητας των ανταγωνιστών μυών(που αντιτίθενται στην κίνηση).Στην κλινική εξέταση ,λοιπόν, έχουμε ελάττωση του εύρους και της ταχύτητας της κίνησης και μείωση της δύναμης που ασκεί ο μυς
Μολονότι σε πολλά περιστάτικα διαπιστώνουμε την ορθότητα των παραπάνω θεωριών ,υπάρχουν ,επίσης,ακετά περιστατικά στα οποία τα ηλεκτρομυογραφικά ευρήματα δε συνάδουν με το σκεπτικό των θεωριών ,κυρίως γιατί ο πόνος δεν έχει μια ομοιόμορφη επίδραση στη διεγερσιμότητα της κινητικής νευρικής οδού,όπως πρυποθέτουν αυτές.Για παράδειγμα,οι προυπάρχουσες θεωρίες προβλέπουν μια σχετικά τυπική αλλαγή στη συμπεριφορά ολόκληρου του μυός που υποφέρει,ενώ,παρόλο που που κάποια στοιχεία της μυικής προσαρμογής είναι κοινά στους ασθενείς,οι αλλαγές στους υπόλοιπους μυς είναι διαφορετικές για κάθε άτομο και πιθανόν και για κάθε κίνηση /πράξη του ατόμου(έργο) .Επίσης,δεν εξηγείται με τις τρέχουσες θεωρίες ,η μειωμένη ή καθυστερημένη δραστηριότητα κάποιων εν τω βάθει μυών του κορμού,ανεξάρτητα από την φορά της κίνησης και την αντανακλαστική κίνησητων άνω άκρων,πράγμα που σημαίνει οτι έχουν ασήμαντη δυνατότητα να συμμετάσχουν ως αγωνιστές ή ανταγωνιστές στην κίνηση.Επιπλέον,δεδομένου οτι αυτοί οι μύες συνεισφέρουν στον έλεγχο της κίνησης της σπονδυλικής στήλης,η vicious cycle theory θα προέβλεπεαύξηση της δραστηριότητας των μυών ώστε να προστατέψουν σα νάρθηκας τη βλάβη,πράγμα αντίθετο με ότι συμβαίνει στην πράξη .Ακόμα η θεωρία της μυικης προσαρμογής ασχολείται με τις εκούσιες κινήσεις και αγνοεί τις αυτόματες,όπως ο έλεγχος της στάσης.Τέλος,περεταίρω παρατηρήσεις τείνουν στην σκέψη οτι η μείωση της δραστηριότητας του μυός αντανακλά μια αλλαγή στον τρόπο ενεργοποιήσής του,και με την επιστράτευση νέων κινητικών νευρώνων,παρά μια ομοιόμορφη καταστολή όλων των κινιτικών μονάδων.
Η καινούργια θεωρία που προτάθηκε μετά από έρευνες πρέπει να συμπεριλαμβάμνει απαντήσεις για τις προηγούμενους προβληματισμούς και στηρίζεται σε 5 πυλώνες:
1.O πόνος οδηγεί σε μια ανακατανομή της νεύρωσης στις περιοχές του μυός που πονάει αλλά και στους υπόλοιπους μυς διαφορετική για κάθε άτομο και για την εκτέλεση διαφορετικού έργου.
2.Η προσαρμογή στον πόνο αλλάζει τη μηχανική συμπεριφορά της άρθρωσης,δηλαδή οι αλλαγές στην ενεργοποίηση κινητικών μονάδων προκαλούν διαφορές στην ένταση της μυικής ισχύος σε μία κίνηση και στην κατεύθυνση της κίνησης.
3Η ανακατανομή της νεύρωσης γίνεται για την αναγκαία ή δυνητική προστασία για πόνο ή βλάβη υπαρκτό ή επαπειλούμενο,δεν είναι όμως τυπική και ομοιόμορφη ,αλλά καθορίζεται από την ευελιξία του νευρικού μας συστήματος με τον ανάλογο τρόπο για κάθε περίπτωση,
4.Οι αλλαγές επισυμβαίνουν σε διάφορα επίπεδα του νευρικού μας συστήματος(εγκέφαλος,νωτιαίος μυελός,πειφέρεια)
5.Η προσαρμογή στον πόνο ενέχει άμεσα οφέλη αλλά και δυνητικά μακροπρόθεσμες συνέπειες.
Σαφώς θέλω να συγχαρώ όσους εκπονούν έρευνες για να διελευκανθεί περεταίρω η παθολογική φυσιολογία του μυοσκελετικού πόνου που ταλαιπωρεί ή θα ταλαιπωρήσει κάποια στιγμή μεγάλο ποσοστό του παγκόσμιου πηθυσμού.Θα ήθελα,όμως,να επισημάνω οτι η Φυσική και Ιατρική Αποκάτασταση δίνει,από δημουργίας της, την απαραίτητη σημασία και προσοχή σε κάθε ασθενή ,σε κάθε άνθρωπο και τον αντιμετωπίζει ως μονάδα με συνεχή παρακολούθηση και επαναξιολογήσεις και μετά την έξοδο από τη μονάδα Αποκατάστασης για την πρόληψη και επιδιόρθωση λανθασμένων προτύπων και δεν περιορίζεται σε πρωτόκολλα που θα βοηθήσουν λειτουργικά ασθενείς, αλλά θα αποδειχτούν ελλειματικά για την ολοκληρωτική , μέγιστη βελτίωση πολλών. Σε δημόσιο νοσοκομείο στη Γαλλία,όταν μου είπαν οτι υπάρχουν πρωτόκολλα που πρέπει να ακολουθώ για τις διάφορες ασθένειες απάντησα πως ασχολούμαστε με ασθενείς και όχι με ασθένειες και εξήγησα πως κάθε άνθρωπος για λόγους συννοσηροτήτων,σωματότυπου,ψυχολογίας και τρόπου ζωής έχει διαφορετικές ανάγκες για διαφορετικές θέραπείες οπότε μου είπαν τελικά να κάνω οτι κρίνω για κάθε ασθενή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου